Social Media

Er moet me echt iets van het hart!
Ik mag graag tussendoor op de Socials (Facebook, Twitter, LinkedIn en Instagram) wat rondstruinen. Er komt van alles voorbij. Grappige, interessante en ook veel onzinnige, en zelfs hele  heftige dingen.
Maar wat ik ook veel zie, en wat me echt pijn doet is dat we als kinderen van onze hemelse Vader op Social-Media elkaar in niet mis te verstane woorden voor van alles en nog wat uitmaken. We noemen iemand valse profeet, Farizeeër, leugenaar, veel te wettisch, welvaartsdenker, etc. etc.
Ik ben er van overtuigd dat we dit allemaal doen vanuit goede bedoelingen. We willen elkaar beschermen, helpen of waarschuwen. We hebben het beste met elkaar voor, want we willen Jezus volgen!

De negatieve bijvangst van al die negatieve reacties is echter dat we in de wereld niet bekend komen te staan om “onze onderlinge liefde” maar om de toon van onze woorden en de pijnlijke verdeeldheid. In Johannes 13:35 zegt Jezus dat iedereen door onze onderlinge liefde zal weten dat we leerlingen van Hem zullen zijn.
Lekkere ‘leerlingen’ zijn we als we juiste om het tegenovergestelde bekendstaan.

Nou heb ik bij mijn bezorgde constatering over Social-Media gebruik onder christenen een hoopgevende constatering: Iedereen die belijd dat Jezus Heer is hoort bij elkaar als één gezin. Zelfs als we dat eigenlijk niet heel prettig vinden.
Evangelischen en Katholieken, Gereformeerde bonders en Pinkstermensen, Baptisten en Reformatorische christenen, in Jezus zijn we één, of we dat nu willen of niet.

En nee, we zijn het lang niet in alles met elkaar eens.

• De een zegt dat God wil dat iedereen geneest, de ander geloofd daar niet in.
• De een zegt dat kinderen gedoopt moeten worden, de ander heeft een hele andere overtuiging.
• De een zegt dat er niet aan de liturgische opbouw van een kerkdienst getornd zou moeten worden, de andere heeft daar geen probleem mee.
• De een zegt dat God je altijd wil zegenen met overvloed en welvaart de ander vind dat oprecht niet waar.
• De een zegt dat Jezus heel binnenkort terugkomt, de ander denkt dat dat nog we leven op zich laat wachten.

…. Kortom, we zijn het soms grondig met elkaar oneens.
Soms zelfs zo oneens dat we anderen daar hardop voor willen waarschuwen.

Dat mag, maar de manier daarop wil ik toch graag iets over zeggen.
Als het ons zou lukken om te beginnen nadruk te leggen op dat Jezus ons aan elkaar verbind, en vervolgens op een liefdevolle manier iemand anders te waarschuwen, dan wordt het onderling al heel wat liefdevoller. Laten we benadrukken wat ons met elkaar verbind, Jezus, en niet met een gestrekt been ingaan op de overtuigingen die ons van elkaar scheiden.
Als het ons lukt eerst te kijken of de ander Jezus als Heer belijd, en daarna vanuit liefde het gesprek aan te gaan, dan zullen we vroeg of laat bekend staan om onze onderlinge liefde. Dat zal geproefd kunnen worden.
Want stel nu dat het onze vijand de duivel er om te doen is dat we elkaar afbranden in het openbaar en elkaar ongezouten zeggen wat we van elkaars mening vinden, dan worden we met z’n allen behoorlijk gebruikt voor iets dat we echt niet willen.
Stel dat we we Jezus eerst centraal stellen, dan glinstert er hoop aan de horizon, dan komt er meer licht in deze duistere wereld.

Verschil van mening zal voorlopig nog wel blijven, maar zien we elkaar als broers en zussen in de Here Jezus? Laten we dat benadrukken in onze gesprekken en reacties op internet.

Jullie broer, Gerlof